ယာကုပ်စာ နိဒါန်း
၁။ စာရေးသူ
ယာကုပ်စာကို ရေးသားသူမှာ "ဘုရားသခင်နှင့် သခင်ယေရှုခရစ်တော်၏ ကျွန်ယာကုပ်" (၁:၁) ဖြစ်သည်။ သမ္မာကျမ်းစာ ပညာရှင်အများစုက ဤယာကုပ်သည် သခင်ယေရှု၏ ညီတော် ယာကုပ်ဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။
၂။ ရေးသားသည့် ကာလ
ယာကုပ်စာကို AD ၄၅-၄၈ ခုနှစ်များအတွင်း ရေးသားခဲ့ဟန်ရှိသည်။ ဤသည်မှာ သမ္မာကျမ်းစာ၏ အစောဆုံး စာအုပ်များထဲမှ တစ်အုပ်ဖြစ်နိုင်သည်။
၃။ စာရေးသားရခြင်း ရည်ရွယ်ချက်
- ယုံကြည်ခြင်းနှင့် အကျင့်သီလ ချိတ်ဆက်မှုကို သွန်သင်ရန်
- စုံစမ်းခြင်းများကြားတွင် ခံနိုင်ရည်ရှိစေရန်
- လက်တွေ့ကျသော ခရစ်ယာန်ဘဝကို ညွှန်ပြရန်
- အသင်းတော်အတွင်း ညီညွတ်မှုကို မြှင့်တင်ရန်
၄။ အဓိက အကြောင်းအရာများ
- စုံစမ်းခြင်းနှင့် စေ့စပ်ခြင်း (၁:၂-၁၈)
- နှုတ်ကပတ်တော်ကို နားထောင်ခြင်းနှင့် ကျင့်သုံးခြင်း (၁:၁၉-၂၇)
- မျက်နှာလိုက်ခြင်းကို ရှောင်ကြဉ်ခြင်း (၂:၁-၁၃)
- ယုံကြည်ခြင်းနှင့် အကျင့် (၂:၁၄-၂၆)
- လျှာကို ထိန်းချုပ်ခြင်း (၃:၁-၁၂)
- ကောင်းကင်ဘုံဆိုင်ရာ ပညာ (၃:၁၃-၁၈)
- လောကီရေးရာနှင့် ဝိညာဉ်ရေးရာ ပဋိပက္ခ (၄:၁-၁၀)
- သည်းခံခြင်းနှင့် ဆုတောင်းခြင်း (၅:၇-၂၀)
အခန်း ၁ - စုံစမ်းခြင်း၊ ပညာနှင့် နှုတ်ကပတ်တော်
နှုတ်ခွန်းဆက်စကား (၁:၁)
စုံစမ်းခြင်းနှင့် ယုံကြည်ခြင်း (၁:၂-၈)
ယာကုပ်သည် စုံစမ်းခြင်းများကို πειρασμός (peirasmos) ဟု ခေါ်သည်။ ဤစကားလုံးသည် "စမ်းသပ်ခြင်း" သို့မဟုတ် "စုံစမ်းခြင်း" ဟု အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်။
ကျွန်ုပ်တို့ ရင်ဆိုင်ရသော အခက်အခဲများသည် ဘုရားသခင်၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကို ကြီးထွားစေရန် ရည်ရွယ်သည်။
ပညာတောင်းခံခြင်း (၁:၅-၈)
ဆင်းရဲခြင်းနှင့် ချမ်းသာခြင်း (၁:၉-၁၁)
ယာကုပ်သည် လူမှုအဆင့်အတန်းများ၏ ယာယီသဘောကို ညွှန်ပြသည်။ ဆင်းရဲသူသည် ဘုရားသခင်ရှေ့တွင် မြင့်မြတ်ခြင်းကို ဝါကြွားနိုင်ပြီး၊ ချမ်းသာသူသည် နှိမ့်ချခြင်း၌ ဝါကြွားရမည်။
စုံစမ်းခြင်း၏ သဘောသဘာဝ (၁:၁၂-၁၈)
နှုတ်ကပတ်တော်ကို နားထောင်ခြင်းနှင့် ကျင့်သုံးခြင်း (၁:၁၉-၂၇)
စစ်မှန်သော ကိုးကွယ်ခြင်းသည် လုပ်ဆောင်ခြင်းတွင် ထင်ရှားသည်။ မိဘမဲ့ကလေးများနှင့် မုဆိုးမများကို ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ခြင်း၊ လောက၏ ညစ်ညမ်းခြင်းမှ ကိုယ်ကိုကိုယ် စင်ကြယ်အောင် စောင့်ရှောက်ခြင်းတို့သည် စစ်မှန်သော ကိုးကွယ်ခြင်း၏ လက္ခဏာများ ဖြစ်သည်။
အခန်း ၂ - မျက်နှာလိုက်ခြင်းနှင့် ယုံကြည်ခြင်း-အကျင့်
မျက်နှာလိုက်ခြင်းကို ရှောင်ကြဉ်ရန် သတိပေးချက် (၂:၁-၁၃)
ယာကုပ်သည် အသင်းတော်အတွင်း ချမ်းသာသူနှင့် ဆင်းရဲသူအကြား ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန့်ကျင်သည်။
ယုံကြည်ခြင်းနှင့် အကျင့် (၂:၁၄-၂၆)
ယာကုပ်သည် အာဗြဟံနှင့် ရာခပ်၏ ဥပမာများကို အသုံးပြု၍ ယုံကြည်ခြင်းနှင့် အကျင့်၏ မခွဲခြားနိုင်သော ဆက်နွယ်မှုကို သက်သေပြသည်။
စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်းသည် အမြဲတမ်း လုပ်ဆောင်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်များတွင် မည်သို့ ထင်ရှားနေပါသနည်း။
အခန်း ၃ - လျှာကို ထိန်းချုပ်ခြင်းနှင့် စစ်မှန်သော ပညာ
လျှာ၏ တန်ခိုး (၃:၁-၁၂)
ယာကုပ်သည် လျှာကို အရေးကြီးသော ရုပ်ပုံလွှဲ သုံးခုဖြင့် နှိုင်းယှဉ်သည် -
- မြင်း၏ ဇက်ကြိုး - သေးငယ်သော်လည်း တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိန်းချုပ်နိုင်သည်
- သင်္ဘော၏ ပဲ့ကိုင် - သေးငယ်သော်လည်း ကြီးမားသော သင်္ဘောကို လမ်းညွှန်နိုင်သည်
- မီး - သေးငယ်သော မီးပွားက တောတစ်တောလုံးကို လောင်ကျွမ်းစေနိုင်သည်
ကောင်းကင်ဘုံဆိုင်ရာ ပညာ (၃:၁၃-၁၈)
ယာကုပ်သည် ပညာ နှစ်မျိုးကို နှိုင်းယှဉ်သည် -
- မြေကြီးနှင့်ဆိုင်သော ပညာ - ငြူစူခြင်း၊ ရန်ငြိုးထားခြင်း၊ မာနကြီးခြင်း၊ ရှုပ်ပွခြင်း
- အထက်မှလာသော ပညာ - သန့်ရှင်းခြင်း၊ ငြိမ်သက်ခြင်း၊ နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်း၊ သနားကြင်နာခြင်း
ကျွန်ုပ်တို့၏ စကားများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ နှလုံးသား အခြေအနေကို ထင်ဟပ်စေသည်။ စစ်မှန်သော ပညာသည် နှိမ့်ချခြင်းနှင့် ငြိမ်သက်ခြင်းတွင် ထင်ရှားသည်။
အခန်း ၄ - လောကီနှင့် ဝိညာဉ်ရေးရာ ပဋိပက္ခ
ရန်ငြိုးခြင်း၏ အရင်းအမြစ် (၄:၁-၃)
လောကနှင့် ဘုရားသခင်အကြား ရွေးချယ်ခြင်း (၄:၄-၁၀)
ယာကုပ်သည် ဝိညာဉ်ရေးရာ မျောက်မထားခြင်းဟူသော ပုံရိပ်ကို အသုံးပြုသည်။ ဟောရှေ၊ ယေရမိကဲ့သို့သော ပရောဖက်များလည်း ဤပုံရိပ်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။
အခြားသူများကို စီရင်ခြင်း (၄:၁၁-၁၂)
ညီအစ်ကိုများကို မစီရင်ရန် ယာကုပ် သတိပေးသည်။ တရားစီရင်သူမှာ ဘုရားသခင်တစ်ပါးတည်းသာ ဖြစ်သည်။
မာနကြီးခြင်းအကြောင်း သတိပေးချက် (၄:၁၃-၁၇)
ကျွန်ုပ်တို့၏ အစီအစဉ်များအားလုံးသည် "သခင်အလိုရှိလျှင်" ဟူသော သဘောထားဖြင့် ဖြစ်သင့်သည်။ အနာဂတ်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်သည်ဟု ထင်ခြင်းသည် မာနကြီးခြင်း ဖြစ်သည်။
အခန်း ၅ - သည်းခံခြင်း၊ ဆုတောင်းခြင်းနှင့် ပြန်လည်ထူထောင်ခြင်း
ချမ်းသာသူများအား သတိပေးခြင်း (၅:၁-၆)
သည်းခံစောင့်ဆိုင်းခြင်း (၅:၇-၁၂)
ယာကုပ်သည် သည်းခံခြင်း၏ ဥပမာများကို ပေးသည် -
- လယ်သမား - မိုးရာသီကို စောင့်ဆိုင်းခြင်း
- ပရောဖက်များ - ဆင်းရဲဒုက္ခကို ခံနိုင်ခြင်း
- ယောဘ - အဆုံးတိုင်အောင် ခံနိုင်ခြင်း
ဆုတောင်းခြင်း၏ တန်ခိုး (၅:၁၃-၁၈)
မွေ့လျော်သူကို ပြန်ခေါ်ခြင်း (၅:၁၉-၂၀)
ယာကုပ်စာသည် အသင်းတော်အတွင်း အချင်းချင်း စောင့်ရှောက်မှုဖြင့် အဆုံးသတ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အချင်းချင်း ဝိညာဉ်ရေးရာ တာဝန်ရှိသည်။ လမ်းလွဲနေသူကို ပြန်ခေါ်ခြင်းသည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၏ အမြင့်ဆုံး လုပ်ဆောင်ချက် ဖြစ်သည်။